'Teamgenoten zijn vooral blij voor me'

Ik wacht wel tot na mijn dertigste met mijn coming-out, dacht de Deventenaar lange tijd. Dan zou hij waarschijnlijk zijn gestopt als actief voetballer, hoefde hij zijn teamgenoten niets te vertellen en zou hij zich een hoop gedoe besparen. “Het voetbal zag ik als een heel grote drempel. Het is wat ik het liefste doe, waar veel van mijn vrienden zijn en waar ik me helemaal thuis voel. Toch vond ik het ontzettend moeilijk om daar te vertellen dat ik homo ben. Bang dat mensen me anders zouden gaan zien en beoordelen. En bang dat ik geen voetballer en trainer meer zou kunnen zijn. Ik zag er eerder echt geen oplossing voor.”

Toch barstte uiteindelijk drie weken geleden de inwendige bom. Eigenlijk zonder een echt duidelijke aanleiding. “Ik lag ’s nachts wakker, met griep en hoofdpijn. Het bleef maar malen. Opeens kwam alles eruit: ik was klaar met die ongein.” Eerst bracht hij zijn ouders, broertje, oma en goede vrienden op de hoogte. Daarna de spelersraad en staf van Helios 1. Een bericht in de groepsapp van het eerste volgde, net als een appje aan de ouders en spelers van het JO17-team waarvan hij trainer/coach is. Ook op Twitter deelde Mike een bericht, hopende een opstap te zijn voor andere voetballers om voor hun geaardheid uit te komen.

Grote bek, klein hartje

Zijn twitteraccount ontplofte. Het regende likes en steunbetuigingen, onder anderen van vele BN’ers. Maar belangrijker, ook in zijn directe omgeving werd er warm en hartelijk gereageerd. “Dat had ik niet helemaal verwacht. Iedereen in mijn team is er 100% oké mee. Sterker, ze zijn juist blij voor me dat ik die last niet meer mee hoef te zeulen. Natuurlijk is de voetbalwereld een tikje macho. Iedereen heeft een grote bek en maakt stevige grappen; daar ben ik zeker geen uitzondering op.  Maar uiteindelijk blijkt iedereen ook een klein hartje te hebben.”

De reactie van zijn trainer Harry Decheiver, oud-prof van onder meer Go Ahead Eagles en Borussia Dortmund, was extra waardevol voor Mike. “Hij liet weten helemaal achter me te staan en mij volledig te steunen. Voor mij was dat heel prettig om te horen, wel kreeg ik te horen dat ik nu mijn basisplaats kwijt zou zijn, haha! ” Ook het bestuur van de Deventer vereniging uit Colmschate-Zuid steunde de selectiespeler en jeugdtrainer volledig en zorgde zo voor een veilige omgeving.

Jezelf blijven

Door zijn persoonlijke verhaal op Twitter te delen, wil Mike wel het taboe de wereld uit helpen. “Ik ben natuurlijk niet de enige homoseksuele voetballer op de Nederlandse velden. Het zou mooi zijn als een bekende voetballer ervoor uit zou komen. Maar ik begrijp als geen ander dat het moeilijk kan zijn om uit de kast te komen. Zeker als je jong bent en nog niet zo sterk in je schoenen staat. Dan stop je misschien wel met voetbal en dat is doodzonde. Daarom wil ik, door mijn verhaal te delen, laten zien dat het uiteindelijk allemaal reuze meevalt. Dat is mijn belangrijkste boodschap: het wordt echt geaccepteerd en de reacties zijn heel positief. Als je gewoon jezelf bent en blijft, komt het allemaal goed. Ik had ook nooit verwacht dat het zo simpel zou gaan. Gelukkig is dat wel het geval geweest.”

Solidariteitsacties in het betaal voetbal, zoals nu rond Paarse Vrijdag, helpen daar wellicht bij. “Het straalt uit dat we ook als voetbalwereld homoseksualiteit accepteren en dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn. Voor jongere mensen kan dat belangrijk zijn. Zelf geloof ik er niet zo in om mensen in hokjes te zetten. Dat machowereldje van het voetbal past bijvoorbeeld juist helemaal bij mij.”

‘Nu verder met mijn leven’

Wel wil Mike met alle liefde een inspiratie zijn voor anderen die worstelen met hun coming-out. Zijn boodschap op Twitter werd inmiddels al meer dan 600.000 keer gezien. “Daar is al veel mee bereikt. Ik wil best een voorbeeld zijn en iedereen mag het weten. Ik heb alleen geen zin in een hele hype. Dat mensen gaan denken: daar heb je hem weer, een aandachtsziek mannetje. De uitnodigingen voor media-optredens stroomden na mijn twitterbericht binnen, maar die laat ik vrijwel allemaal gaan. Ik wil nu gewoon weer verder met mijn leven.”

En dus is Mike Gerritsen als vanouds de linksback en tweede aanvoerder van zaterdagvierdeklasser SV Helios en trainer van JO17-1. Die zich thuis voelt bij SV Helios, van een feestje houdt en regelmatig als laatste het licht uitdoet in de kantine. En voortaan geheel zichzelf kan zijn binnen en buiten de lijnen van het amateurvoetbal.